Een frisse wind

De frisse wind waait door de uitvaartstudio. Zowel letterlijk als figuurlijk. Lekker aan de poets geweest, nieuwe spulletjes een plek gegeven en mooie plannen uitgewerkt. Tegelijkertijd geniet ik van de voorjaarsbries die door de studio waait. Het is eigenlijk nog net te koud, maar dat kan me er niet van weerhouden de deur toch open te zetten.

Op de kist staat sinds deze week een letterbord waarop ik om de zoveel tijd een andere tekst ga zetten. Deze week staat er: ‘Sterf niet voordat je doodgaat’. Voorbijgangers maken er een foto van, staan er even bij stil en lopen met een glimlach verder of moeten even wennen en trekken een wenkbrauw op, tja het is dan ook een doordenkertje. 

Ik ben ervan overtuigd dat je veel controle kan uitoefenen over, dan wel grip kan hebben op je leven. Dat je op heel veel vlakken en manieren keuzes kan en mag maken over de richting die je op wil. Zelfs al móet je een kant op, dan nog is het aan onszelf op wat voor manier we die weg bewandelen.
Als uitvaartverzorgster en ‘gewoon als mens’ weet ik als geen ander dat pech, noodlot, onrecht en wanhoop ons leven zomaar kan overvallen, soms kan overnemen en dat er genoeg aanleidingen kunnen zijn om de handdoek voor een tijdje in de ring te gooien. En waarbij we ons afvragen waar we het in vredesnaam allemaal voor doen. Natuurlijk is het logisch dat we die handdoek ook even laten liggen, we zijn per slot van rekening ook maar mens. Het gaat er bij deze quote om, op welke manier we daarna de handdoek weer gaan oppakken.

Niet zozeer in hoeverre we alles verwerken, wegstoppen of soms bagatelliseren, maar juist hoe we het uiteindelijk omzetten in brandstof voor onze oerkracht. Een oerkracht waarmee we met een ervaring rijker of illusie armer, positief of negatief, kleurrijk of gitzwart ons leven met een opgeheven hoofd kunnen voortzetten. Door deze ervaringen leren we wat relatief is, maken we ons minder druk om alledaags ongemak, blijkt materialisme irrelevant, koesteren we de mensen die we om ons heen willen hebben en kunnen we van kleine dingen opeens veel meer genieten.

De frisse wind bereikt mijn nek en het kippenvel trekt over mijn armen, zo’n klein ding waar ik van kan genieten. Ik loop even naar de deur en kijk uit over de Maas. Er gaat een groot schip voorbij en ik kijk daarna naar de brug die voor de zoveelste keer vandaag open staat, tja sommige dagelijkse ongemakken blijven frustreren…

Reacties

Populaire posts